مقاله بررسی تأثیر ورزش درمانی در بهبود درد، انعطافپذیری و دامنه حرکتی شانه در بیماران مبتال به سندرم Overuse شانه در مقایسه با روشهای فیزیوتراپی با word دارای 15 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تأثیر ورزش درمانی در بهبود درد، انعطافپذیری و دامنه حرکتی شانه در بیماران مبتال به سندرم Overuse شانه در مقایسه با روشهای فیزیوتراپی با word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تأثیر ورزش درمانی در بهبود درد، انعطافپذیری و دامنه حرکتی شانه در بیماران مبتال به سندرم Overuse شانه در مقایسه با روشهای فیزیوتراپی با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تأثیر ورزش درمانی در بهبود درد، انعطافپذیری و دامنه حرکتی شانه در بیماران مبتال به سندرم Overuse شانه در مقایسه با روشهای فیزیوتراپی با word :

چکیده

زمینه: اکثر آســیبهای مزمن شــانه ناشــی از اســتـفاده بیش از حد (Overuse) هســتند و بروز ضایعات مزبور باعث ایجاد درد، کاهش انعطاف پذیری بافت های نرم و محدودیت حرکتی شــانه شده که این امر عملکرد مفصل مزبور و کلیه فعالیت های اندام فوقانی را تحت تأثیر قرار می دهد.

روش کار: پژوهش حاضر نوعی کار آزمایی بالینی تصادفی است که در آن 69 بیمار واجد شرایط مبتال به سندرم Overuse شانه شرکت داشتند که به طور تصادفی در دو گروه ورزش درمانی 33( نفر( و فیزیوتراپی 35( نفر( قرار گرفتند. بیماران دو گروه طی شش هفته تحت مداخالت ورزش درمانی یا فیزیوتراپی قرار گرفتند.

یافتههـا: میزان افزایش دامنه حرکــت Abduction در گروه ورزش درمانی (±19/8( 28/ 78 درجــه و در گــروه فیزیوتراپی 19/14 (±14/42( درجــه، میزان افزایش دامنه حرکت چرخش خارجــی در گروه ورزش درمانی 15/ 75 (±12/99( درجه و در گروه فیزیوتراپی 7/00 ( ± 8/06( درجه بود که همگی مبین بهبود قابل مالحظه دامنه حرکات Abduction (P=0.024) و چرخش خارجی )P =0.001( شانه درگیر در گروه ورزش درمانی میباشد. هم چنین میزان انعطافپذیری شانه درگیر با روش آنتروپومتریک در گــروه ورزش درمانی 0/46 (±0/20( میلیمتر و در گــروه فیزیوتراپی 0/23 ( ±0/08( میلیمتــر و با روش گونیا در گروه ورزش درمانی 0/30 (±0/24( میلیمتر و در گروه فیزیوتراپی 0/15 (±0/13( میلیمتر میباشد که نشاندهنده افزایش انعطافپذیری شانه در شــانه درگیر در هر دو گروه میباشــد اما در مقایســه نتایج بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد )روش آنتروپومتریک 0001/0>P و روش گونیا )P=0.002 که نشــاندهنده تأثیر بیشــتر ورزش درمانی در افزایش انعطاف شانه درگیر در بیماران مورد بررســی است. کاهش درد در دو گروه مورد مطالعه به میزان مشابهی رخ داد و تفاوت معناداری بین دو گروه دیده مشاهده نشد. (P=0.576(

نتیجهگیـری: یافته های حاصل از این تحقیق مبیــن کاهش درد، بهبود دامنه حرکات مورد بررســی و افزایش انعطافپذیری شانه درگیر بعد از 6 هفته درمان با پروتکل پیشنهادی ورزشی می باشد.

واژگان کلیدی: سندرم Overuse شانه، ورزش درمانی، فیزیوتراپی.

تاریخ دریافت مقاله: 92/1/24 تاریخ اصالح نهایی: 92/6/18 تاریخ پذیرش مقاله: 92/6/12

www.SID.ir

134 دکتر سعید سپهری فر، دکتر آذر معزی و دکتر مسعود سلیمانی دودران Archive of SID

مقدمه

اکثر آســیبهای شانه ناشی از اســتفاده بیش از حد (Overuse) هستند. منظور از ســندروم Overuse شانه، فشردگی و ساییدگی مکانیکــی ســاختارهای روتاتور کاف در هنگام عبــور از زیر قوس کوراکوآکرومیال به ویژه در حین Elevation بازو میباشــد. این ســندروم با درد شانه که در حین Elevation و فعالیتهای باالی سر تشدید میشود، مشخص میگردد. عامل بروز درد در این ضایعه را به تحت فشــار قرار گرفتن عناصری نظیر عضالت روتاتور کاف، ســر دراز تاندون عضله بای ســپس براکئی و بورس شانه میتوان نســبت داد. مکانیزمهایی که باعث تحت فشار قرار گرفتن عناصر مزبور میشوند؛ شامل دیس فانکشن مفصل گلنوهمورال، اختالالت کینماتیک اســکاپولو توراســیک، دژنرســانس و التهــاب بورس و تاندونهــای موضع، مورفولوژی آکرومیون، اختالالت پوســچرال، ضعف عضالت روتاتور کاف و عضالت اســکاپوالر، شلی یا سفتی کپسول مفصلی و ; است. آسیبهای Overuse میتوانند به گیر افتادگــی اولیه همراه بــا التهاب عناصر اطراف شــانه، تاندونیتها، پارگی بافت های ســاب آکرومیال، فیبروز کپســولی یا گیر افتادگی ثانویه همراه با ناپایداری یا شــلی در کپســول مفصلی گلنوهمورال منجر شوند. [1[ این اختالل با شــیوع 61 تا 12 درصد پس از کمردرد دومین عامل

درد در بین افراد جامعه میباشد و بیشتر در سنین 40 تا 07 سال رخ می دهد. افراد مبتال به دیابت و نیز مبتالیان به پرکاری یا کم کاری تیروئید، پارکینسون، بیماریهای قلبی، بیماریهای ریه، آسیبهای تروماتیک به اطراف مفصل شــانه، دردهای شدید شانه، اضطراب، افسردگی و ; در معرض سندروم Overuse شانه هستند. [2-[1 این عارضه در افرادی که نیازمند به فعالیت های مکرر بازو در سطح باالی ســر می باشند، نیز شایع است. همچنین سندروم Overuse شانه در ورزشــکارانی که به ورزشهایی مانند بســکتبال، والیبال، بیسبال، تنیس، شنا، قایقرانی و ; میپردازند، شیوع زیادی دارد. [3[ در افــراد مبتال بــه ســندروم Overuse تغییــرات کینماتیکی در ممپلکس شانه به وجود می آید که غالبًا منتج از کاهش فضای Su-prahumeral و نزدیک شدن و تماس عضله Supraspinatus

با قوس Coracoacromial اســت. تغییر شــکلهای آناتومیکی قوس آکرومیون یا ســر اســتخوان هوموروس، ضعف تاندونهای روتاتور کاف، سفتی کپســول مفصلی و تغییرات کینماتیک مفصل گلنوهمورال در زمره مهمترین عوامل مطروحه در ابتال به سندورم

Overuse شانه میباشند. اما عالوه بر موارد فوق، تغییرات آنرمال کینماتیکی اســتخوان اســکاپوال نیز در به وجود آمدن این عارضه دخیل میباشــد که شــواهد الکترومیوگرافیک متعددی آن را تأیید نموده است. تغییرات وضعیتی و کینماتیکی ایجاد شده در استخوان کتف ناشــی از کاهش فعالیــت و مهار عضله ســراتوس آنتریور و افزایش فعالیت عضله تراپز فوقانی و نیز ایجاد ایمباالنس عضالنی بین عضالت تراپز فوقانی و تحتانی است. [4[ هــم چنیــن وضعیــت کینماتیکــی کتــف در افرادی کــه حرکت

پروتراکشــن (Protraction) شــانه را زیاد انجام میدهند، تغییر یافته و دچار نوعی تیلت قدامی میگردد که این امر کاهش فضای ساب آکرومیال و کوتاهی بافتهای نرم اطراف شانه را در پیداشته و افراد را مســتعد سندروم Overuse شانه مینماید. از سوی دیگر در افراد مبتال به ســندروم Overuse شانه و پارگی روتاتور کاف نیز، وضعیت قرارگیری اســکاپوال تغییر یافتــه که این امر بیثباتی مفصل گلنو همورال نیز به دنبال خواهد داشــت. عضالت سراتوس آنتریور و تراپز تحتانی زوج نیروی مهمی را ایجاد میکنند که موجب حرکت اسکاپوال و باال رفتن زائده آکرومیون میگردد. بدیهی است که این حرکت کتف امکان باال بردن بازو را فراهم میآورد. شواهد متعددی نشانگر این موضوع است که حرکات غیر طبیعی اسکاپوال می تواند عاملی بالقوه در اختالل مکانیکی کمپلکس شــانه باشد که به مرور زمان به ســندروم Overuse شــانه منتهی میگردد. البته نباید کنترل غیر طبیعی عصبی عضالنی عضله ســراتوس آنتریور و عضالت تراپز را از نظر دور داشــت، لذا برخی از محققین مشــکل Overuse شــانه را مســتقیمًا در ارتبــاط بــا وضعیت عضالت و حرکات اسکاپوال میدانند. [5[ عالوه بر این باید توجه داشــت که ضعف در یک یا بیشتر عضالت

چرخاننده کتف ممکن اســت منجر به عدم تعادل در زوج نیروهای اطراف اســتخوان اســکاپوال شــده که در نهایت به کینماتیک غیر طبیعــی آن منجر می شــود و به تدریج کوتاه شــدن عضالت قدام شــانه )نظیــر پکتورالیس مینور( و دردناک شــدن شــانه را در پی خواهد داشــت. ]5[ کوتاهــی عضله پکتورالیس مینــور به ویژه در افراد مبتال به سندروم Overuse شانه موجب کاهش تیلت خلفی اســکاپوال در انتهای حرکت Elevation شــانه و کاهش فضای Subacromial میگــردد. مطالعاتــی کــه با کمــک MRI در بیمــاران مزبور انجــام گرفته کاهش فضــای Subacromial را نشان داده که این امر به نوبه خود تشدید عالئم و پیشرفت سندروم Overuse شانه را به دنبال خواهد داشت. [6[