مقاله معماری عمومی وب و روش جاوا با word دارای 42 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله معماری عمومی وب و روش جاوا با word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله معماری عمومی وب و روش جاوا با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله معماری عمومی وب و روش جاوا با word :

معماری عمومی وب و روش جاوا

برای تشریح بهتر برنامه‌های کاربردی تحت وب مدرن و امروزی ،‌معمولا رسم بر آن است که آن را به چهار لایه مستقل تفکیک می‌کنند . ( شکل یک ) لایه مشتری یا clien ، لایه‌های میانی که عبارتند از presentation و Business و در نهایت آخرین لایه یعنی لایه داد . در مدل‌های کوچکتر معمولا لایه‌های میانی در یک لایه مجتمع شده و در نتیجچه یک مدل ساده شده سه لایه‌ای به دست می‌آید برای تصور بهتر این لایه‌ها ، شاید بهتر بتاشد که فرض کنید هر لایه بر روی یک کامپیوتر پیاده سازی می‌شود .

با اینن سناریو ، فقط لایه مشتری یا clien در منزل و محل کار من یا شما قرار گرفته است و بقیه لایه‌ها بر روی کامپیوترهایی واقع هستند که ممکن است صدها یا هزارها کیلومتر از ما فاصلاه داشته‌باشد . حتی ممکن است که لایه‌های دیگر نیزر در کنار هم واقع شده‌باشند . ( هر چند که معمولا چنین نیست . ) لایه مشتری در این مدل سازسژی همان مرورگر وب است که بر روی کامپیوتر مشتری ، صفحات وب را نشان می‌دهد . در اینن لایه علاوه بر آنکه اطلاعات نمایش داده می‌شوند ، امکان ورود اطلاعات از طرف کاربر نیز وجود دارد و یکی از وظایف مرور گرها ، انتقال این اطلاعات جمع آوری شده و ارسال آن به لایه‌های فوقانی است . معمولا برای پیاده
سازی لایه‌های مشتری از دو روش استفاده می‌شود .

در روش اول ، از هوشمند بودن کامپیوتر کاربر هیچ استفاده‌ای نمی‌شود . هنگامی که کاربر اطلاعات یک فرم را تکمیل می‌کند و یا در خواست صفحه خاصی را می‌کند (submit) . کلیه عملیات پردازشی در لایه‌های میانی انجام شده و صفحه جدیدی برای او ارسال می‌گردد . این صفحه جدید فقط ممکن است شامل یک پیام خطا باشد . به این روش اصطلاحا Dump HTML client اطلاق می‌گردد . در روش دوم از هوشمندی کامپیوتر کاربر به خوبی استفاده می‌گردد . مثلا هنگامی که فرمی را در یک صفحه وب تکمیل می‌کنیم و اگر دچار اشتباه شویم ، بلافاصله بدون آنکه ارتباطی بین لایه‌های فوقانی برقرار گردد ، کامپیوتر به شما هشدار می‌دهد . مزیت روش دوم (Semi intellgent client ) آشکار است . ( کاربر برای هر

عملیات ساده و ابتدایی نیاز به انتظار کشیدن در پای کامپیوتر خود ندارد . ) اما در این روش ، مرز بین لایه‌های میانی ( Business و Presentation ) مخدوش می‌گردد برای استفاده از هوشمندی کامپیوتر مشتری ، از اسکریپت نویسی به زبان‌های جاوا اسکریپت و یا ( DHTML ) vbscript در صفحات وب استفاده می‌شود . توجه داشته باشید که به همین علت ، ، توانایی مرورگرها در اجرای دستورات ، اهمیت می‌یابد و نسخه‌های 4 به بعد مرورگرهای Netscape/IE ، امروزه حداقل نیازمندی سایت‌های جدید قرار گرفته‌اند .

لایه Presentation
وظیفه لایه Presentation ، ارائه محتوای متغیر ( دینامیک ) در صفحات وب است . معمولا محتوای دینامیک از یک بانک اطلاعاتی تامین می‌شود ( مانند اسامی کاربران Hotmail به همراه مشخصات آنان ) . وظیفه مهم‌تر این لایه‌ شناسایی صفحات ارسال شده از سمت مشتری ( client ) است .

( یعنی شناسایی کاربر و انتقال اطلاعاتی که او به لایه Business وارد کرده‌است ) . روش‌های پیاده سازی این عملیات بر روی کامپیوتر web server ، متنوع بوده و در گذشته از برنامه‌های موسوم به CGI استفاده می‌شده‌است . الب”ه استفاده از جاوا اسکریپت در سمت سرور نیز مدتی مورد استفاده قرار گرفت ، اما روش‌های متداول امروزی عبارتند از :
– استفاده از روش‌های مایکروسافت بر اساس سفحات فعال سمت سرور یا ASP با استفاده از Visual Interdev .
– استفاده از راه حل‌های شرکت سان بر اساس ترکیب صفحات فعال جاوا ( JSP ) و موجودیت‌هایی به نام servlet ها .

در ابزارهای ارائه شده فوق ، روش‌هایی برای قرار دادن محتوای دینامیک در درون صفحات HTML و همچنین تکنیک‌هایی برای دریافت اطلاعات ورودی کابر ، در نظر
گرفته شده‌اند .
لایه Presentation معمولا درون برنامه‌های وب سرور ( نظیر Apache webserver , Microsoft IISS IBM websphere و غیره ) پیاده سازی می‌شوند . وب سرورها توانایی دریافت و اجراتی چندین در خواست از سوی برنامه‌های کاربردی لایه‌های دیگر و همچنان کار بران را به طور همزمان دارند . وب سرورها بر اساس آرایش اولیه (configuration) می‌دانند که در خواست‌های (requests) کاربر مشتری را باید به کدام برنامه کاربردی (application) هدایت نمایند .

لیه Business
حجم زیاد از عملیات یک سایت مدرن در این لایه ، پیاده سازی می‌ِود . این عملیات عبارتند از :
– اجرای تمام محاسبات و تایید (validation) داده‌ها

– مدیریت جریان کار (worflow) . فرض کنید که شما به عنوان یک کاربر Hotmail با وارد کردن نام کاربری و اسم رمز وارد سایت شده‌اید ، تا زمانی ککه از سایت خارج نشده‌اید . سایت شما رامی‌شناسد و امکان استفاده از امکانات آن برای شما فراهم است . حضور شما تا لحظه خروج یک session یا جلسه نام دارد و مدیریت
این جلسات نیز در لایه Business انجام می‌گردد .

– مدیریت دستیابی به اطلاعات ( بانک اطلاعاتی ) و ارائه آن به لایه Presention .
روش‌های پیاده سازی این لایه در کاربردهای جدید به یکی از صورت‌های زیر است :
– استفاده از اشیای COM ( ارائه شده توسط مایکروسافت ) با استفاده از ویژوال بیسیک یا ویژوال c++ وغیره ،
– استفاده از اشیای متناظر شرکت سان یا .EJB (Enterprise java Beans )

اصولا هرگاه نیاز با ارتباط یا مبادله اطلاعات بین چند برنامه مستقل وجود داشته باشد ، نام این تکلونوژی‌ها را خوتهید شنید . ( در شمارات گذشته‌ مقالاتی در این مورد منتشر شده‌است ) روشی که قبل از ارائه راهحل‌های مایکروسافت و سان در این مورد به کار می‌رفته‌است ، پیروی از مشخصه‌های اشیای CORBA بوده است . این مشخصه ( CORBA ) در سال 1992 ارائه شده است و قابل حل در راه حل ارائه شده توسط شرکت سان و زبان جاوا می‌باشد .

لایه Business معمولا درون برنامه‌هایی موسوم به ( Application sever ) پیاده سازی می‌شوند ( نظیر Oracle Application server , Microsoft MTS و غیره ) .
اگر فعالیت‌هایی که در لایه‌های یک‌سایت‌کابردی انجام می‌گیرند را به امور یم منزل تشبیه کنیم‌،‌کلیه فعالیت‌های خانه‌داری بر عهده لایه‌‌Business و برنامه‌های Application
server خواهد بود .

برنامه‌های شرکت‌های تولید کننده Application server بر اساس قابلیت‌های امنیتی ، مقیاس پذیری ، قابلیت اطمینان و غیره از یکدیگر تفکیک می‌شوند .

لایه داده
این لایه مسئول نگهداری اطلاعات است و می‌تواند شامل بانک‌های اطلاعاتی مدرن یا مجموعه‌ای از فایل‌های متنی ساده باشد .
در کاربردهای ساده‌تر می‌توان مدل چهار لایه‌ای شرح داده شده را به مدل کوچکتری تبدیل کرد . در این مدل کوچک شده می‌توان لایه‌های Business و ‍‍resentation‍P را در هم ترکیب کرده و بروی یک وب سرور اجرا نمود .

مروری بر معماری J2EE
( Java 2 Enterprise Edition )
در سال‌های اولیه پیذایش جاوا ( 1990 ) ، از این زبان بیشتر به عنوان یک زبان قوی برای برنامه نویسی در سمت مشتری client یاد می‌شد . بهتدریج این زبان از اقبال عمومی در کابردهای لایه‌های میانی برخوردار گردید و نهایتا با عرضه را حل‌های جدید EJB )و( Servlets ، شرکت سان ( حدود سال 200 ) مشخصه‌های J2EE را معرفی نمود . مشخصه‌های J2EE نیز چهار لایه بوده و منطبق بر مدل معرفی شده « معماری چها لایه وب » است . ( شکل دو ) در لایه مشتری ، صفحات وب که می‌توانند شامل جاوا اسکریپت باشند نمایش داده می‌شوند . در لایه میانی resentation‍P ، به کمک Servletها و JSP محتوای ینامیک تولید می‌شود . Servletها و JSP درون وب سرور اجرا می‌شوند . لایه Business با استفاده از تکنولوژی EJB پیاده سازی می‌شود . EJB ها درون Application server اجرا شده و همان تور که گفته شد وظایف خانه داری از قبیل انجام محاسبات ، تایید داده‌ها و دسترسی به بانک اطلاعاتی به یکی از روش‌های زیر انجام پذیر است :

استفاده از واسطه JDBC ( مشابه ODBC مایکروسافت ) و یا استفاده از SQLJ ( مشابه SQL مایکروسافت ) .
در مشخصه‌های ارضه شده در J2EE ، برای کامپیوترهای مشتری ( client ) غیر وابسطه به وب نیز پیشبینی هایی انجام شده است . برای دسترسی کامپیوترهای مشتری به لایه Business ( مثلا تحت شبکه LAN که IIOP cilent نام گذاری شده‌اند ) توابع دسترسی از راه دور نام RMIAPI عرضه شده‌است .

Servelt چیست ؟
CGI یکی از اولین روش‌هایی بود که برای تولید صفحات وب با محتوای دینامیک مورد استفاده قرار می‌گرفت . به مرور زمان روش‌های جدیدتری نیز برای این منظور ، عرضه شد . همانطور که ذکر شد ، مایکروسافت تکنیک ASP را عرضه نمود و پس از زمان کوتاهی JSP از طرف سان ارائه گشت . اما قبل از آن شرکت سان در سال 1997 ، Servletها را معرفی کرده بود .
Servletها به عنوان جایگزینی برای اسکریپت‌های CGI ، ( درون ماشین مجازی جاوا یعنی JVM ) Servletها برخلاف اپلت‌های جاوا نیازی به پشتیبانی مرورگر از جاوا ندارند و تقریبا بر روی تمام وب سروها ( به صورت مستقیم و یا با استفاده از plug-inها ) قابل اجرا هستند . servlet ها قابلیت دریافت اطلاعات دریافنژت شده از کاربر و کوکی‌ها و غیره را دارند . servlet ها قابلیت دسترسی مستقیم به بانک‌های اطلاعاتی ( در مدل‌های ساده معماری وب ) و یا دسترسی به داده از طریق EJB ( در مدل‌های کامل‌تر ) را دارند .

به عنوان مثالی از یک servlet به قطعه کد – در کادر پایین – توجه نمایید . این قطعه یک صفحه وب با عبارت “ Welcome bake username” تولید می‌کند که در این عبارت username نام کاربر فعلی است .
JSP
همانطور که دیده می‌شود ، استفاده مکرر و اجباری از عبارت out.printh() در servletها ، نمی‌توانست در برابر راه حل سر راست‌تر مایکروسافت (ASP) ایستادگی نماید . این موضوع شرکت سان را بر آن داشت تا در سال 1999 ، JSP را معرفی نماید . قطعه کد نشان داده شده در بخش دوم همان کار servlet نمونه ما را انجام می‌دهد و حجم آن بسیار کوچکتر است . واقعیت آن است که عبارت « %%» در JSP بر روی وب سرور به servlet ترجمه می‌شوند .

EJB
تا قبل از سال 1996 ، تکنولوژی جاوا محدود به اجرا در سمت مشتری clint بوده است ، اما شرکت سان با معرفی قطعات کد قابل استفاده مکرر به نامJava Bean در این سال همچنان با رقابت با مایکروسافت ادامه داد . ( در همان سال‌ها نیز مایکروسافت تکنولوژی COM را پایه گذار نمود ) یک Java Bean که رابط گرافیکی نداشته باشد می‌تواند کلیه وظایف لایه Business را بر عهده گیرد .
این Java Bean می‌تواند از درون Servlet یا یک صفحه JSP فراخوانی شود . اما با پیچیده‌تر شدن کاربردهای اینترنت و پیدایش مدل چهار لایه ، لازم شد تا Java Beanها بر روی کامپیوترهای جداگانه (Application server) اجرا شوند . به این منظور سان EJBها را عرضه کرد EJBها برخلاف Java Bean های معمولی همواره بدون واسطه گرافیکی هستند و می‌توانند از راه دور به خدمت گرفته شوند . این برنامه‌ها ، برنامه‌هاب کاربردی توزیع شده نام دارند .